gdy poczujesz
że już jest ta chwila
kiedy niczego Ci nie brak
niesytość
przestała nawoływać 
wgłąb siebie 
weź tę chwilę jak skarb
zapamiętaj dokładnie
wyrzeźb w pamięci 
jej płomień

zapalisz
gdy destrukcja otworzy
swe szczeliny
byś tam nie wpadł
bo
ciemność  jest głodna