Do człowieka


Nie dobywaj miecza gniewu,
puść jego rękojeść
- od broni dwusiecznej
zginiemy oboje.

Zakop kule nienawiści,
rzuć wzgardy karabin
- jeden wystrzał starczy
by nas obu zabić.

Spal bumerang zemsty krwawej,
przerwij krąg morderczy
- po tym jak mnie zgładzisz
sam siebie uśmiercisz.

Kiedy cierpisz i ja cierpię,
twój ból mnie też rani;
w piersi noszę twoje serce,
płaczę twymi łzami.
I ty zechciej ze mną cierpieć,
adoptuj me rany;
w piersi swojej noś me serce,
płacz moimi łzami