ta niecierpliwość 
która zabiera cząstkę tego co jest 
w obawie że kiedyś tego  zabraknie

ten smutek że coś się skończy
obgryzający radość
która właśnie się wydarza

zaiste z chytrości cierpię  więcej 

oddaję część plonu lękom
choć  nic dobrego z nich 
nie wyrośnie

bardziej ufam
łagodnym przejściom 

rzucam kamień do przepaści
by była mniejsza