można powiedzieć tylko to
co się da  powiedzieć
lecz zawsze jest
jakaś  reszta

jak korzeń rosnący w głąb
motyl umykający zadziwieniu
tysiąckrotne odbicie odbić

jak łza która szumi językiem oceanów
odlatujące gniazda galaktyk
wzburzenie tych
co nie umieją znaleźć wspólnego głosu

milczenie jednego
co się rozpuściło w drugim

wobec niej
każda pewność
jest tylko momentem
w płynnych mozaikach
przeciwieństw